Review The Handmaiden

Park Chan-Wook is bekend geworden door de veelgeprezen film Oldboy (2003), waarmee hij onder andere op het filmfestival van Cannes de juryprijs won. Ondertussen heeft hij ook zijn engelstalige debuut gemaakt met Stoker, welke niet meteen dezelfde lovende kritieken kreeg maar wel zijn eigen onmiskenbare stijl meedroeg. Met The Handmaiden keert hij weer terug naar zijn geboorteland en op Cannes wist hij dan vorig jaar ook weer hoge ogen te gooien.

De jonge Sokee wordt benaderd door een meesteroplichter om te infiltreren in het huishouden van een rijke vrouw. Daar moet zij als vertrouwenspersoon van de rijke Hideko ervoor zorgen dat deze voor de oplichter, die zich voordoet als graaf, kiest. Op deze manier willen zij aan het fortuin komen van Hideko voordat haar excentrieke vader haar weet te trouwen. Sokee en Hideko krijgen een steeds betere band, waardoor Sokee gaat twijfelen, maar speelt er stiekem niet meer op het afgelegen landgoed af dan wat alle spelers denken?

Park Chan-Wook heeft absoluut zijn eigen stijl en waar hij met zijn Engelstalige debuut de humor wat meer achterwege liet, valt er bij deze erotische thriller wel degelijk genoeg te lachen. Net als bij Old-Bay laat ook The Handmaiden zich moeilijk in een hokje plaatsen. Van spannend, naar erotisch, naar liefdesdrama, naar af en toe slapstickachtige humor, The Handmaiden heeft het allemaal. Waar deze mix van stijlen vele films in het verleden de nek omdraaide weet Park Chan-Wook er een zeer intrigerend geheel van te maken, waarbij je ook als kijker regelmatig op het verkeerde been wordt gezet. De film ziet er verder mooi uit met prachtige en symbolische shots die het aparte sfeertje van de film alleen verder uitvergroten. Buiten de uitstekende regie en het bijzondere verhaal heb je ook een cast nodig die dit geloofwaardig kan overbrengen. Min-hee Kim is als de introverte Hideko een lust voor het oog en het is voor de kijker dan ook zeer begrijpelijk dat Tae-ri Kim als Sokhee volledig van slag is van haar schoonheid na hun eerste ontmoeting. Tae-ri maakt sowieso indruk. Als jongste lid van deze cast wordt er van haar veel verwacht gezien haar rol in deze film speelt en ze brengt het er dan ook uitstekend vanaf. De twee dames delen een chemie en hierdoor komen hun erotische scenes ook nergens geforceerd over. Sterker nog, ondanks dat deze scenes best ver gaan weet Regisseur Park het toch behoorlijk ‘classy’ te houden. De mannen in het verhaal komen wat dat betreft minder goed voor de dag, maar overtuigen wel. Jung-woo Ha is alles behalve sympathiek als de aalgladde oplichter die zich voordoet als Graaf Fujiwara. En Jin-wonong Jo als de oom van Hideko is het meest aparte figuur van de film waarbij lang onduidelijk is wat zijn rol is in het leven van Hideko behalve dat hij met zijn nichtje wilt trouwen. Op het einde wordt steeds meer duidelijk wat zijn rol is en dat geeft de film net dat beetje excentrieke mee wat je misschien eerder miste. The Handmaiden haalt het (net) niet bij Old-Boy, mede omdat niet alle wendingen mij volledig wisten te verrassen. The Handmaiden weet, ondanks de lange speelduur, wel van begin tot het eind te boeien door het verhaal (welke gebaseerd is op het boek Vingervlug), de regie, de prachtige aankleding, het camerawerk en het acteerwerk. Daarbij moet wel gezegd worden dat het erotische aspect voor de preutsere kijkers wel koud op het dak kan vallen mede omdat dit zeer overtuigend overkomt ook zonder dat er bloot in beeld is.