Nicolas Winding Refn heeft de afgelopen jaren een aardig cult reputatie opgebouwd. Met als hoogtepunt het alom geprezen Drive met een fantastische Ryan Gosling in de hoofdrol. Naar zijn opvolger Only God Forgives werd reikhalzend uitgekeken wat uitliep op een grote teleurstelling. Nicolas veranderde ondanks het succes van Drive niet in een mainstream filmmaker en Only God Forgives bleek een stuk minder toegankelijk dan velen hadden gedacht en gehoopt. Met The Neon Demon heeft hij weer een echte arthouse film gemaakt welke met namen als Elle Fanning (gaat haar zus Dakota voorbij), Keanu Reeves en inmiddels vaste naam Christina Hendricks toch wat starpower in huis heeft om niet in de vergetelheid te raken.
The Neon Demon verteld het verhaal van de jonge Jesse (Elle Fanning) welke ontdekt wordt als model. Als natuurlijke schoonheid wordt ze al snel omarmd door verschillende ontwerpers en fotografen en is haar ster rijzende. Zij is echter alleen in Los Angeles en woont in een verlopen motel met een zeer vreemde manager. In fotograaf en ontdekker Dean en visagiste Ruby lijkt zij houvast en vriendschap te vinden om door te gaan. Echter haar natuurlijke schoonheid zorgt ook voor jaloezie onder de collega’s, een jaloezie welke steeds ziekere vormen aan begint te nemen.
Nicolas Winding Refn levert met The Neon Demon een waar filmisch pareltje af. De manier waarop hij met geluid en kleuren werkt zal misschien niet iedereen liggen, maar is het jouw ding dan heeft de film een haast hypnotiserende werking. Het verhaal op zich is niet zozeer heel verrassend en een aantal figuren in de film hadden wat mij betreft een grotere en meer betekenis gevende rol mogen vertolken. Het siert Nicholas echter dat hij hierbij niet de standaard ‘coming of age’ thema gebruikt welke al in menig Hollywoodfilm is verwerkt. Hij laat het verhaal een duistere en grimmige kant op gaan waarbij hoofdpersoon Elle Fanning als een licht punt gezien wordt in de verdorven wereld van schoonheidsidealen. Hij heeft hierbij het geluk dat Elle werkelijk de rol van haar leven speelt als Jesse van wie je als kijker weinig weet en te weten krijgt behalve dat ze jong en alleen is. Het onschuldige en de wijze waarop zij zich probeert staande te houden binnen de meedogenloze modellenwereld is mooi en tegelijk schrijnend. Nicolas Winding Refn staat niet bekend om het maken van toegankelijke films en dat bewijst hij met name met een verwarrende finale. De hele film speelt hij met beeld, geluid en tempo waardoor je als kijker af en toe bijna in slaap gesust wordt om vervolgens weer vol het verhaal in getrokken wordt. The Neon Demon is mooi, hypnotiserend en spat werkelijk van het scherm af dankzij expressief kleurgebruik, iets waar hij door de jaren wel bekend om is gaan staan. Een aanrader voor iedereen die eens wat anders wilt zien dan de standaard coming of age drama’s waar we de afgelopen jaren mee zijn doodgegooid, maar let wel hij is een stuk duisterder en ook een stuk minder toegankelijk.