Waar Spirited Away als kinderfilm gekwalificeerd staat is The Place de enige film tijdens #myownimaginefestival die het predicaat voor alle leeftijden draagt. Waar er fysiek eigenlijk niet veel gebeurd is dit een film welke na de eerste vertoning in mijn hoofd bleef spoken. En ik moet zeggen dat deze na elke bezichtiging nog niet aan kracht verloren heeft. Met veel plezier neem ik jullie dan ook mee naar de wondere wereld van The Place.
In een cafe zit een man met een boek welke gedurende de dagen verschillende gasten ontvangt. Het zijn niet zomaar mensen. Nee, deze mensen hebben dromen en angsten en zijn bij hem uitgekomen om deze wensen uit te laten komen. Maar zoals alles heeft ook dit een prijs. Want een man die slechts één nacht met zijn droomvrouw zou willen doorbrengen hoeft alleen een week op een kind te passen. Een agent op zoek naar een zoek geraakte buit moet corrupte acties uitvoeren om het recht te laten zegevieren. En zo heeft elke wens hoe groot of hoe klein ook zijn eigen prijs. De man hoort stoïcijns alles aan noteert de afspraken en legt zijn voorwaarden neer bij de persoon aan de andere kant van de tafel. Maar wat als opdrachten met elkaar in conflict komen, of als je nog niet tevreden bent met de uitkomst?
The Place heeft een aparte opzet want alles speelt zich af in het café waar de man zonder naam zit. Wie is deze man? Waar komt hij vandaan? Is hij een engel of is hij misschien de duivel? Wie zal het zeggen? Het mooiste is dat de schrijvers en de regisseurs hints verstopt hebben maar eigenlijk nergens eenduidig een identiteit geven aan dit figuur welke fantastisch wordt neergezet door Valerio Mastandrea. De locatie van het cafe is sterk in beeld gebracht en doordat alles zich op deze locatie afspeelt zou je een behoorlijk statische film verwachten. Echter door de mensen te laten beschrijven hoe ver ze zijn met hun opdrachten krijgt de film wel degelijk iets enerverends. Je gaat als kijker namelijk helemaal mee in deze opdrachten waarbij de regisseur niet oordeelt. In plaats daarvan ga je als kijker wel zelf de gewetensvraag gaat stellen “wat zou jij doen” en wat zou jij over hebben om bijvoorbeeld je zicht terug te krijgen mocht je die kwijt raken. Wat zou jij over hebben voor de ware liefde? Wat zou jij doen om je ongeneeslijk zieke kind of man te redden? The Place laat zich niet makkelijk in een hokje plaatsen. Regisseur Paolo Genovese, welke tevens het verhaal heeft omgezet in een scenario, heeft een cast bij elkaar gekregen welke alle emoties goed over weten te brengen. Zo bevat The Place mysterie, romantiek, drama maar ook zeker spanning en een aantal verrassende wendingen. Bovendien weet hij het gebruik van 1 locatie juist als sterk punt te benutten in plaats dat dit als een hindernis over te laten komen. Er wordt van de kijker wel gevraagd bij de les te blijven maar door het tempo en het frisse spel weet The Place tot het einde te boeien door mensen ook zelf na te laten denken over de verschillende gewetensvragen. Wat bij mij blijft leven is de hamvraag wat is nu echt de rol van de man in het café en hoe belangrijk is zijn boek? Het mooiste is denk ik dat iedereen dat volledig voor zichzelf kan invullen en dat opent weer de mogelijkheid om vooral lang over deze film te gaan napraten.