Review The Prosecuter, the Defender, the Father and his Son (nu in de bioscoop en op www.filmthuis.nl)

De oorlog in Joegoslavië is al tijden voorbij echter is de nasleep zoals bij elke oorlog dat nog lang niet. Deze film behandeld een fictieve zaak welke echter geïnspireerd is op een waargebeurde zaak. Voor Nederland is dit natuurlijk zeer herkenbaar aangezien het gerechtshof in Den Haag is gezeteld, maar ook link want hoe behandel je een onderwerp als dit wat bij vele nog redelijk vers op het netvlies zit. Niet voor niets was deze ook te zien op het Movies that Matter festival.

Den Haag, het Joegoslavië-Tribunaal: twee ambitieuze advocaten staan tegenover elkaar in het proces tegen Milorad Krstić, die ervan wordt beschuldigd oorlogsmisdaden te hebben begaan in de oorlog in Bosnië. Verdediger Mikhail Finn is erin geslaagd om veel beschuldigingen aan het adres van zijn cliënt te weerleggen. Openbaar aanklager Catherine Lagrange heeft echter een getuige, die een voor Krstić zeer belastende verklaring aflegt. Hij beweert als kind door zijn ouders in de steek te zijn gelaten en een van Krstić’s soldaten te zijn geweest tijdens de gruweldaden welke door hem en zijn eenheid zijn uitgevoerd. Verdediger Finn onderzoekt de betrouwbaarheid van de verklaring van de getuige. Tijdens zijn zoektocht ontmoet hij al spoedig de familie van de jongeman met alle gevolgen van dien.

Deze film laat zich niet makkelijk in een hokje stoppen wat op het eind ook duidelijk wordt uit het feit dat Verdediger Mikhail Finn verklaard eigenlijk meer begaan te zijn met wat zijn onderzoek met de getuige zal doen dan of het zijn cliënt zal helpen. De verhaal structuur zit goed in elkaar echter voor wie niet bekend is met het rechtssysteem en vooral de gang van zaken tijdens internationale strafhof zaken komen grote delen van de film vreemd over. Ook bij het onderzoeken van de getuige had er iets meer aandacht aan de zoektocht an sich besteed worden of de motivatie van de getuige om naar voren te treden. Daarbij had het stuk met Frank Lammers als voormalig Dutchbatter geschrapt kunnen worden daar dit weinig tot niets toevoegt behalve de nog altijd pijnlijke geschiedenis op te rakelen welke verder geen rol speelt in dit verhaal. De acteerprestaties zijn allen dik in orde waarbij zakelijkheid en emotie elkaar niet uit de weg gaan. De pijnlijke geschiedenis welke Bosniërs en Serviërs nog tijden zullen scheiden wordt mooi verwoord in deze kleine film. Hiermee heeft Iglika Triffonova een ingetogen en sterk drama afgeleverd welke op sommige punten misschien net wat meer diepgang had kunnen gebruiken maar nog altijd weet te raken en dat is nog altijd het belangrijkste bij een film als deze.

Filmthuis