In een omgekeerde wereld doe je veel dingen anders, zo ook de volgorde van een serie kijken. Ik dook namelijk de True Detective wereld in zonder het eerste seizoen gezien te hebben. Gezien de Anthologie opzet met elk seizoen een eigen verhaal, was dit gelukkig ook geen probleem, sterker nog ik had geen vergelijkingsmateriaal dus ik kon dit seizoen volledig op zichzelf beoordelen.
True detective begint met een introductie van de vier hoofdfiguren, namelijk rechercheur Ray Velcoro (Colin Farrell), rechercheur Ani Bezzerides (Rachel McAdams), agent Paul Woodrugh (Taylor Kitsch) en crimineel Frank Semyon (Vince Vaughn), alle vier zijn beschadigd op hun eigen manier en worden samengebracht vanwege een moord. In het kleine stadje Vinci net buiten Los Angeles worden de drie wetsdienaars bij elkaar geplaatst om de zaak uit op te lossen. Ieder krijgt echter van hogerhand een andere opdracht mee. Al snel komen de drie erachter dat ondanks ze voor elkaar gewaarschuwd zijn ze misschien wel het meest op elkaar kunnen vertrouwen.
Ik ben een van de ‘gelukkige’ die het eerste seizoen van True Detective niet gezien heeft, welke als een van de beste seizoenen van een serie ooit gerekend wordt. Ik ben dus open in dit tweede seizoen gedoken en ging er dan ook rustig voor zitten. Dit tweede seizoen begint een beetje chaotisch en warrig, omdat de makers in de eerste afleveringen teveel tegelijk wilde vertellen wordt je als kijker overspoeld met namen en achtergronden dat het even duizelen is. Wat wel vanaf moment een werkt is de sfeer en setting waarbij je als kijker iedereen gaat wantrouwen aangezien iedereen een dubbele agenda lijkt te hebben. Met name de gesprekken tussen Velcoro en Semyon (Colin Farrell en Vince Vaughn) zijn sfeervol, waarbij er onder de onheilspellende muziek van Lera Lynn de heren met elkaar sparren over kennis over de zaak. Voorspelbaar kun je de serie absoluut niet noemen en daarbij wordt je op een gegeven moment getrakteerd op een actiescene welke zo intens gefilmd is dat deze zich kan meten met die van de betere Hollywood films. Het verloop van de serie wordt alsmaar intenser en duisterder waarbij langzaamaan de vraag rijst of deze zaak wel tot een goed einde valt te brengen. De acteerprestaties van de vier hoofdrolspelers zijn eerlijk gezegd on point, voor alle vier. Waarbij ik het meest onder de indruk was van Taylor Kitsch, wie na het zwaar teleurstellende jaar 2012 met 2 gigantische flops weer op de weg terug lijkt en Vince Vaughn, die de zakelijke Semyon op zo een onderkoelde manier speelt alsof hij al jaren zulke rollen speelt. Rachel McAdams lijkt haar girl next door imago echt achter zich te laten met haar rol van de losgeslagen en psychologisch beschadigde agente Ani Bezzerides, wat haar uitstekend afgaat. Net als Colin Ferrell die zich wederom heeft getransformeerd, nu naar de alles behalve aantrekkelijke aan lager wal geraakte rechercheur Velcoro. True Detective seizoen 2 weet tot het einde te boeien en wordt gedragen door de vier uitstekende hoofdrolspelers en de bijrolspelers. Het verhaal had minder warrig gemogen en vooral in het begin is het even doorkomen, maar een paar goed uitgewerkte wendingen en een waanzinnige actiescène zorgen dat deze serie het zeker waard is om te kijken.
Extra’s:
Naast veel achtergrondwerk over crew, cast en locatie valt vooral de special over een actiescène op, waar ik verder weinig over kwijt wil behalve dat het duidelijk laat zien hoeveel werk en aandacht er in deze serie gestopt wordt.