Vals leest van te voren als een succesverhaal. De film is gebaseerd op een succesvolle jeugdthriller, en dat soort films scoren toch altijd redelijk goed (Denk Carry Slee verfilmingen). De jonge, maar getalenteerde cast spreekt tot de verbeelding bij menig tiener. Daarbij toonde de eerste trailer dat de film behoorlijk duister en spannend kon zijn. Ik had wel zin om een Nederlandse film weer eens een kans te geven dus vol goede moed ging ik er weer voor zitten.
Kim gaat samen met haar vriendinnen Abby, Feline en nieuwe vriendin Pippa een weekend weg als voorbereiding op de examens. Niet zozeer om te leren maar om nog even te ontsnappen aan de examenstress. Wat een gezellig uitje moet worden met alleen vriendinnen wordt al snel verpest wanneer er op de eerste avond al jongens worden uitgenodigd. Wanneer vervolgens Feline verdwenen is, het bereik van de mobieltjes weggevallen is en er een dikke pak sneeuw ligt moeten de drie meiden zien te overleven terwijl er iemand op hen lijkt te jagen, of weet een van hen meer? En wie kun je nog vertrouwen als er steeds meer geheimen aan het licht komen?
Vals heeft een rustige opbouw waarbij in het begin vooral gefocused is op het duidelijk maken van de rolverdeling binnen de vriendinnengroep. De dames pakken dit alle vier goed op en er wordt eigenlijk goed en natuurlijk geacteerd waarbij Olivia Lonsdale zich duidelijk uitleeft in de rol van sneaky bitch. Helaas schiet de film van cliché naar cliché wanneer de spanning opgebouwd moet worden. Het grappige is dat dat de makers op deze manier wel met de verwachtingen van de kijkers speelt Misschien heeft dit in boekvorm goed gewerkt, maar in de film overtuigd het een stuk minder. Het mysterie blijft overeind met als enige minpunt dat door het slappe verhaal het mij steeds minder ging boeien wie het zou overleven als uberhaupt iemand het zou overleven. Wat wel goed werkt zijn de psychologische die de dames tegen elkaar gebruiken, iets wat beter werkt dan het Whodunit gedeelte. Wanneer de finale daar is en alle puzzelstukjes in elkaar vallen, op een wel heel erg uitleggerige manier, denk ik alleen maar had die ‘verrassende’ wending achterwege gelaten en gekozen voor een recht toe recht aan thriller. Iets wat natuurlijk niet kon aangezien het gebaseerd is op een boek. Zoals zo vaak werken sommige verhalen beter in boekvorm dan op een groot scherm en ik denk dat bij Vals ook zo is (hoewel ik het boek zelf niet gelezen heb.