Afgelopen editie van Imagine werd Wilkolak vertoond waarbij deze Poolse film toch een oranje tint meekreeg doordat Jan Doense met House of Netherhorror als producent fungeerde.
Het is 1945 en de tweede wereldoorlog loopt ten einde. In een kamp in Polen waar ook veel kinderen worden vastgehouden wordt een groepje gespaard door de verslagen Duisters. Tijdens hun transport komen de kinderen terecht in een landhuis waar zij eerst worden opgevangen, maar daar gaat het mis. De waakhonden van het gevangenkamp zwerven door de bossen en zorgen ervoor dat de kinderen geen kant op kunnen. Er zal een keus gemaakt moeten worden, uithongeren in een veilig huis of het bos in waar de moordadige honden loslopen?
Wilkolak leest in eerste instantie als een nagelbijtende spannende horror/thriller en na de vertoning op Imagine vroeg Jan Doense ons als publiek dan ook de vraag of we dit een horror/genre film vonden? Ik vond van niet. Tuurlijk gebeuren er gruwelijke dingen en wordt het een aantal keren heel erg spannend. De kern van het verhaal draait echter om de kinderen welke weer zichzelf moeten zien te vinden nu de oorlog voorbij is. Hierbij is er genoeg ruimte voor een lach, maar ook een stuk onzekerheid waarbij de sporen van de oorlog duidelijk zijn te zien bij sommige kinderen. Het zijn dan ook de kinderen die echt het hart en de kracht van de film vormen. Het samenspel is heel natuurlijk onderling, maar zorgt ook voor de spanning die het verhaal interessant houdt waardoor de film ook echt meer is dan een survival thriller kids vs wilde honden. Regisseur en schrijver Adrian Panek levert een gedegen film af welke zich niet makkelijk in één hokje laat plaatsen. Ondanks het simpelere verhaal weet hij mede dankzij de jeugdige cast een gelaagde film af te leveren. Door de korte speelduur blijft het tempo hoog en hij weet goed het balans te houden tussen drama en spanning waardoor het in de basis simpele verhaal wel genietbaar blijft. De film versterkt daarnaast ook sterk het Warchild moto dat het één ding is om een kind uit de oorlog te halen maar een heelander ding om de oorlog uit een kind te halen. Doordat Wilkolak zich niet makkelijk in één hokje laat plaatsen is het ook lastig bepalen wat de doelgroep is en of deze te bereiken is. Ik zeg ben je in voor een oorlogs film welke anders is dan andere films dan is Wilkolak zeker aan te raden.
