The Phantom Menace speelt zich, pak hem beet, 40 jaar voor a New Hope af.
De Jedi helpen de intergalactische regering vrede te bewaren in het heelal. Wanneer 2 van hen, Qui Gon en zijn leerling Obi-Wan Kenobi, naar Naboo worden gestuurd om een conflict tussen de handelsfederatie en de planeet op te lossen, stuiten zij daar op een complot waar ze de oorzaak niet van weten. Tijdens hun vlucht komen ze op de woestijnplaneet Tatooine, waar ze in aanraking komen met de jongen Anakin Skywalker, die in potentie misschien wel de machtigste Jedi aller tijden kan worden en misschien de persoon zal zijn die vrede rust in ‘the Force’ zal brengen.
Sommige van jullie zullen denken om bij Episode 4 te beginnen, dit doe ik echter niet zodat jullie het verhaal beter kunnen volgen. Star Wars: Episode I: The Phantom Menace is een Amerikaanse film van George Lucas uit 1999. De film vormt het eerste deel uit de Star Wars saga, hoewel deze film pas als vierde gemaakt werd. Net zoals de drie vorige, werd het scenario van deze film geschreven door George Lucas en net als Star Wars: Episode IV: A New Hope regisseerde George Lucas deze zelf. De film ging in 1999 in première, bijna 16 jaar na de vorige Star Wars film, die het slot van het verhaal bevatte. Star Wars is een Sciencefiction film en speelt zich voornamelijk af in de ruimte en mooi tot leven gebrachte onbekende planeten. De film zelf zit vol spanning, actie en humor met in de hoofdrollen Liam Neeson en Ewan Mcgregor. De slechterik Darth Maul (Ray Park) vond ik een van de beste aspecten van deze film. Ray Park overtuigde ondanks weinig tekst en het uiterlijk is echt heel mooi gemaakt. Maar helaas zoals vaker heeft ook deze film een klein minpuntje en dat is Jar Jar Binks, welke een beetje een irritant veel pratende personage is. De droids daarentegen zijn grappig, mede door hun rare stem. Ook Jabba The Hut komt in dit deel voor, maar hierover vertel ik in de latere episodes meer. Overigens zijn de special effects erg goed en het mooie landschap maakt deze film een lust voor het oog. Bij de ruimte is dat ook het geval, want het lijkt net alsof je er zelf doorheen vliegt.