Terwijl Furious 7 het ene na het ander record aan het verpulveren was, werkte ik toe naar het fantastische Imagine film Festival in Amsterdam. Het waren weer 11 fantastische dagen met een paar mindere films, maar overwegend films die mij goed konden bekoren en vele andere. Ex_Machina was een van de grootste titels, welke ook een bioscoop release kreeg (maar niet het publiek wat het verdiende), verder wisten Liza, The Fox Fairy en Turbo Kid bij ons de juiste snaar te raken. Gevolgd door een heleboel zeer vermakelijke en sterke titels, waarbij The Admiral: Roaring Currents liet zien dat we met onze eigen Michiel de Ruyter, hoe mooi ook, toch tekort kwamen, met name op het regie en acteervlak. April stond ook in het teken van interviews, want naast Creatief directeur Chris Oosterom en grondlegger van het festival Jan Doense, werd het Imagine Festival noodgedwongen onderbroken voor een van mijn bijzonderste interviews tot nu toe, Brett Morgan regisseur van de Kurt Cobain: Montage of Heck. Dit was in mijn ogen de beste documentaire en een van de beste films van het jaar en ik mocht hem last minute interviewen en daarvoor liet ik helaas 3 films lopen tijdens het festival, maar had het er graag voor over.
De eerste tekenen van de Star Wars koorts diende zich aan en onze nieuwe schrijver Mark de Vogel was bij de Star Wars Celebration in Pathé Arena. Ondertussen denderde de volgende mega hit de bioscopen in, Avengers: Age of Ultron. Deze film gaf wat de fans wilde zien, maar bracht ons weinig vernieuwends. Het was voor ons dan ook niet verrassend dat deze Furious 7 niet wist in te halen.
Mei draaide wat ons betreft maar om 1 ding en dat was Mad Max: Fury Road!!! Voor ons een van de toppers van het jaar en wat waren we bang dat deze zou gaan tegenvallen. Ik heb de film nu vier keer gezien en er zullen nog vele keren komen en als leuke bijkomstigheid alle oude delen met Mel Gibson teruggekeken.
Dat Disney niet alleen maar hits kon produceren bewees Project T/Tomorrowland, hoewel de film niet slecht was wist deze zeer prijzige film niet te verrassen en/of te overtuigen. Halverwege het jaar kwam daar de 2de spionnenfilm (van de 5!!!) Spy uit met Melissa McCarthy, deze film wist te overtuigen met zijn grote grapdichtheid en een werkelijk briljante Jason Statham, die de draak stak met zijn Bad-Ass imago.
Juni stond vooral in het teken van de terugkeer van de dinosaurussen met Jurassic World. Wederom hadden wij weer alle delen teruggekeken en waren we bang dat dit wel eens een zware tegenvaller zou kunnen zijn. Hoewel het absoluut geen meesterwerk was, wist de film iets belangrijks wel voor elkaar te krijgen en dat was top vermaak te brengen. Naast alles wat er suf en stom was aan de film was daar weer het avonturengevoel uit het eerste deel en dit deed de kassa’s wereldwijd rinkelen, want in ieder geval tot aan The Force Awakens zal dit de best verdienende film van 2016 wereldwijd zijn. De best bezochte film in Nederland werd het niet, die eer was lange tijd weggelegd voor de Minions, de zeer vermakelijke spin-off van Verschrikkelijke Ikke, welke het niet alleen in Nederland beter deed dan de originele films.
