Thelma & Louise

Ridley Scott had al een aardige naam opgebouwd met vooral spectaculaire films. Een film als Thelma & Louise was een gewaagde stap, helemaal omdat er ook een behoorlijk feministisch randje aan het verhaal zit.

Louise (Susan Surandon) is een onafhankelijke vrouw die een weekendje weg gepland heeft met haar goede vriendin Thelma (Geena Davis). Thelma wordt wat dat betreft redelijk onderdrukt door haar veel eisende man Darryl (Christopher McDonald), maar zij besluit zonder te overleggen toch op pad te gaan met Louise. Tijdens hun eerste stop gaan de 2 een avondje stappen en raakt Thelma aardig dronken waarna op de parkeerplaats wordt aangevallen. Louise is gelukkig net op tijd ter plaatse om de verkrachting te voorkomen. Louise schiet de man dood en de twee dames slaan op de vlucht uit angst dat ze voor moord opgepakt zullen worden. Tijdens hun vlucht moeten de dames dramatische keuzes maken waardoor hun situatie langzaam aan alleen maar uitzichtlozer lijkt te worden.

Thelma and Louise verteld het verhaal van een diepe vriendschap tussen 2 dames die letterlijk voor elkaar door het vuur gaan. Dit gegeven wordt sterk overgebracht door de 2 uitstekende hoofdrolspeelsters, die beide genoeg nominaties en awards hiervoor mochten opstrijken. Het verhaal lijkt op sommige punten wat gedateerd, echter kijk naar de huidige situatie in Amerika en je kunt niet anders concluderen dat de angst van de vrouwen om, na de eerste schietpartij, aan de schandpaal genageld te worden en dit is niet alleen reeël maar ook actueel. Susan Surandon en Geena Davis zijn zeer aan elkaar gewaagd en maken van Thelma en Louise twee vrouwen van vlees en bloed. Het is ook mooi om te zien hoe de rollen van de twee vrouwen langzaamaan omdraaien en toch geloofwaardig blijven. Enige kanttekening wat je de makers kwalijk kan nemen is, dat de mannen er redelijk bekaaid van af komen in deze film. Want hoewel Brad Pitt zich als J.D. zeer charmant in de kijker speelt, zijn het alleen Michael Madsen en Harvey Keitel wiens rollen iets van inhoud hebben tegenover een hele groep van mannelijke karikaturen. Thelma and Louise is een echte road movie en weet van begin tot het legendarische eind te boeien. Heb je deze nog niet gezien dan is het een absolute must see en laat zien hoe films ook kunnen werken zonder dat studio’s er franchise ideeën op nahouden, iets wat tegenwoordig meer regel dan uitzondering is.