2016 was een apart jaar met veel sequels, remakes en films gebasserd op waargebeurde verhalen en laten we eerlijk wezen vooral de grote producties hebben het meer dan eens redelijk af laten weten. Tuurlijk wisten veel grote titels op zijn minst te vermaken, maar dat mocht ook wel met sterrencasts en gigantische budgetten. Voor mij was het een jaar waarbij ik vooral weer mooie dingen gezien heb tijdens de verschillende festivals als IFFR, Movies That Matter, Imagine Fantastische Film Festival, Amsterdam Spanish Film Festival en IDFA. Stuk voor stuk festivals waar ik hopelijk komend jaar weer veel aandacht aan mag besteden en wie weet komt daar nog wel een extra festival bij. Door drukte miste ik aan het einde van het jaar ook nog een paar titels waardoor films als Arrival, La La Land en Hell or High Water mijn lijst niet hebben gehaald. Aan de andere kant heb ik dus ook nog een paar mooie titels om naar uit te kijken. Zoals gezegd was ik vooral teleurgesteld in veel grote blockbuster titels waarbij vooral Disney positieve uitschieters had met The Jungle Book, Captain America: Civil War, Zootropolis en Finding Dory. Stuk voor stuk goeie en spannende en mooie films, maar geen van hen hebben mijn top 5 gehaald. Zo waren in het begin van het jaar natuurlijk ook Room, met Oscarwinnares Brie Larson, The Revenant met Oscarwinnaar Leonardo Dicaprio(eindelijk) en Oscarwinnaar The Big Short later heb ik genoten van festival films als Veteran , de heerlijke openingsfilm van het Imagine Fantastische Film Festival. Tijdens het Imagine Film Festival had ik ook genoten van The Boy and the Beast was ik vooral gelukkig met het aantal sterke horrortitels zoals The Devils Candy, I Am a Hero en February. 2016 was sowieso een goed jaar voor horror en thriller liefhebbers met o.a. Lights Out, The Conjuring 2 en Don’t Breath. En hadden we kunnen denken dat de combi Ryan Gosling en Russel Crowe zo goed en grappig zou zijn als in the Nice Guys. Ook mijn favoriete regisseur Quentin Tarantino kwam met een western welke bijna niet gemaakt werd en wanneer het een top 10 was geweest had deze film absoluut erin gestaan. Als laatste wil ik nog wel een Nederlandse film in het zonnetje zetten en dat is de documentaire De kinderen van Juf Kiet. Ik ben niet gauw van de documentaires, maar deze wist mij toch echt te pakken. Hij wist alleen net niet mijn top 5 te halen maar was een zekerheid in de top tien geweest.
Nummer 5 Deadpool
Inderdaad een superheldenfilm. Nou ja superheldenfilm, het was de meest romantische film om naar toe te gaan met Valentijnsdag vorig jaar. En zowaar Deadpool draait ook mee in het awardseizoen met meerdere nominaties bij de Golden Globes en een heuse hilarische Oscar commercial. Nee deze anti-heldenfilm zat voor mij zo lekker scherp in elkaar, ik kan hem ondertussen dromen zo vaak heb ik hem gezien. De snedige one-liners de scherpe sneren naar andere films en het fantastisch doorbreken van de vierde muur deden mij toch besluiten Deadpool in mijn top 5 mee te nemen.
Nummer 4 Nocturnal Animals
Tom Ford keert terug met deze beklemmende drama thriller welke misschien niet heel toegankelijk is maar vanaf het moment dat ik hem gezien heb spookt de film door mijn hoofd. Het boek welke hoofdpersoon Susan Morrow opgestuurd krijgt heeft zoveel raakvlakken met haar leven met haar ex die het boek geschreven heeft. Hoe je als kijker alles interpreteert is natuurlijk volledig aan jezelf, maar naast alle symbolische elementen was het toch echt genieten van het ijzersterke acteerspel. Jake Gyllenhaal en Amy Adams zijn uiteraard weer sterk. Ik heb echter nog meer genoten van de sterkebijrollen van Michael Shannon en Aaron Taylor-Johnson welke het geheel echt naar een hoger plan tillen. Zoals jullie verder ook zullen lezen ben ik dit jaar niet zo van de meest toegankelijke films
Nummer 3 The Neon Demon
Nicolas Windig Ref had een paar jaar geleden het fenomenale Drive afgeleverd, maar met Only God Forgives verspeelde hij bij vele behoorlijk wat credit. Tuurlijk was die film totaal niet toegankelijk voor het grote publiek, maar dat is bij geen van zijn films echt het geval. Zo ook bij The Neon Demon. Deze film zit echter visueel fantastisch in elkaar en ook het duistere verhaal spreekt tot de verbeelding. Maar Nicolas Windig liet bovendien genoeg over aan de verbeelding van de kijker om zelf dingen uit het verhaal te halen. Hierdoor kan je keer op keer van deze film genieten waarin Elle Fanning bovendien een fantastisch sterke hoofdrol in speelt.
Nummer 2 Spotlight
Ik zei het vanaf moment 1, deze film pakt de Oscar voor beste film en zie daar dat deed hij ook. Wat ik sterk vond aan deze film was het feit dat alles echt aanvoelt en nergens gemaakt overkomt. Niets voor niets werd deze film regelmatig vergeleken met de klassieker All the Presidents Men, een welke Spotlight overigens heel goed doorstaat. Spotlight laat zien waar goede journalistiek toe kan leiden in een tijd waarin de nieuws verslaggeving regelmatig te wensen over laat en vele kranten en nieuwsrubrieken zich vooral richten op populistische berichtgeving. De opbouw van hoe een klein bericht uitgroeide tot een wereldwijd schandaal en dat allemaal omdat een aantal mensen eindelijk besloot daadwerkelijk in de feiten te duiken en deze goed te onderzoeken. De vertolkingen, welke allemaal on point zijn, dragen bij aan het sfeertje en het verhaal, het blijft verbazingwekkend dat het misbruik binnen de kerk zo lang onder de radar is gebleven.
Nummer 1 The VVitch: A New-England Folktale
De film welke geen bioscoop release kreeg in Nederland, maar gelukkig wel te zien was tijdens het Imagine Fantastisch Film Festival. Het regiedebuut van Robert Eggers is een beklemmende horrorfilm geworden waar er nog maar weinig van gemaakt worden. De setting is simpel waarbij een zwaar gelovig gezin zich settelt net buiten het bos, maar achtervolgd wordt door rampspoed waarbij de verdenking valt op de oudste dochter. Regisseur Eggers bouwt het geheel traag op, maar weet een dusdanig naar sfeertje te scheppen waardoor je als kijker het steeds meer te doen krijgt met Thomasin, de oudste dochter, (een prachtrol van Anya Taylor-Joy) en je je steeds meer gaat afvragen waar het kwaad nu daadwerkelijk vandaan komt. En het einde, ach ik vond dit gewoon een ijzersterke (horror)film welke absoluut een bioscoop release verdiend had zoals It Follows dat 2 jaar geleden wel kreeg.
Dit was mijn lijstje voor 2016 en ondanks een aantal tegenvallende titels heb ik ook weer van veel titels genoten en heb ik nog wat om naar uit te kijken. En 2017? Ik heb alweer 2 prachtfilms gezien dit jaar dus het beloofd toch weer een mooi jaar te worden waarbij de grote blockbusters hopelijk wat minder steken laten vallen dan vorig jaar.