Het festival is nu 3 volle dagen onderweg en ik ben soort van bijgekomen van de slopende maar geslaagde Night of Terror. Vorig jaar had ik het op deze dag het zwaarst, wat mischien aan het nodige slaapgebrek lag. Ben dus benieuwd hoe ik me vandaag staand/ ga houden. Vandaag staan er als het goed is 4 titels op de planning voor mij. En met name van de laatste, I Am a Hero, heb ik hoge verwachtingen ( Als horrorfan staat Braindead hoog op mijn lijstje en finale van deze film zou zich kunnen meten met die van de klassieker) Verder hoop ik tussen de films door wat tijd te hebben om een beetje rond te kijken in EYE. Naast de films is er namelijk nog genoeg te zien in het EYE tijdens het Imagine Film Festival.
Zonder netwerk tegenwerkingen volgt er na elke film weer een update dus blijf de blog in de gaten houden voor updates.
The Rotten Link
Een kleine film uit Zuid-Amerika waarbij hoofdpersoon Roberta als plaatselijke prostituee bijna alle mannen in een dorp heeft afgewerkt. Ze krijgt hierbij de waarschuwing van haar moeder, bij wie ze nog samen met haar geestelijk gehandicapte broer bij woont, dat ze zich onder geen beding met de laatste moet inlaten. Met een gegeven als dit is het natuurlijk wachten tot dit misgaat. De manier waarop is erg tragisch, maar het aparte is dat ondanks dat de film niet duister of neerslachtig wordt. Zelfs 2 op zijn minst discutabele scènes brengen hier geen verandering in. De finale is op zijn zachtst gezegd verrassend te noemen en biedt op een aparte wijze gerechtigheid. Een kleine film die af en toe zorgt voor een lach maar waarbij de drama constant op de loer ligt. Dankzij het frisse spel en regie blijft het geheel luchtig en het einde tja dan komt het duistere van de film naar voren, maar hoe dat moet jezelf zien.
The Similars
Op een afgelegen busstation proberen een handvol mensen weg te komen naar de stad. Dankzij een aanhoudende regenstorm zijn alle bussen vertraagd, echter is dat niet de grootste zorg voor allen aanwezig. Wanneer een voor een de de gezichten van de aanwezigen in het gezicht van Ulises Martinez veranderen maakt het geïrriteerde wachten plaats voor paranoia. De minder je van The Similars weet des de beter want er staan een paar leuke twists te wachten in het vervolg. Regisseur Isaac Ezban weet met beperkte middelen en een beperkte omgeving een groot mysterieus universum te creëren. Met effectief gebruik van licht en camerawerk wordt de film nergens claustrofobisch, maar weet hij een soort Twilight Zone achtige sfeer te scheppen. Naarmate het einde nadert komt het besef dat het verhaal grotendeels bouwt op een gimmick, maar wel een die interessant genoeg blijft om te zien hoe die eindigt. Visueel zit de film uitstekend in elkaar en de paar wendingen zullen niet iedereen verassen. Het spel van de cast en de humor welke sterke in het visuele karakter van de film zit verwerkt maken van The Similars een zeer aangename zit.
The Tag-Along
Eerder dit jaar was er The Forest welke een zelfmoordbos in Japan belichtte en door mij redelijk was afgekraakt. Nu is daar The Tag-Along over geesten welke mensen naar de bossen lokken. Wei woont bij zijn grootmoeder en wil niets liever dan trouwen met zijn vriendin Yi-Chan. Wanneer zijn grootmoeder verdwijnt raakt Wei van slag om niet veel later zelf te verdwijnen. Yi-Chan wordt nu geconfronteerd met haar eigen gevoelens richting Wei welke sterker blijken dan zij zelf toe durfde te geven. The Tag-Along doet eigenlijk alles goed wat er eerder dit jaar bij The Forest fout ging. Je leert de hoofdfiguren kennen waardoor je hun begrijpt en nog belangrijker je gaat met ze meeleven. Verzand The Tag-Along daardoor in een drama met thriller trekjes? Nee, het blijft echt een spookverhaal met een paar effectief geplaatste schrikeffecten en een zinderende finale. The Tag-Along wordt zaterdag 23-04 om 11:55 nogmaals vertoond en hoewel op een vroeg tijdstip zou ik zeggen ga dat zien.
I Am a Hero
Als laatste film vandaag was daar I Am a Hero een zombiekomedie uit Japan. Een genre welke ondertussen niet meer als origineel gezien kan worden en welke zoals Barend de Voogd tijdens zijn inleiding al aangaf al flink misbruikt is in een lange reeks B-films met dito titels. I Am a Hero heeft met hoofdpersoon Hideo het stereotype sullige kantoorklerk welke uiteraard in een held veranderd. Zitten er nog meer clichés in het verhaal? Vast en zeker en ja er zit ook een klein dipje in het verhaal, maar dit mag de pret niet drukken. Het verhaal bevat genoeg humor, de cast voelt zich duidelijk thuis in deze film en ook met de zombies hebben de makers iets leuks verzonnen. Verder ziet de grime en make-up er fantastisch uit en ja ledematen, ingewanden en bloed vliegen in grote getalen in het rond. I Am a Hero wist het publiek op Sitges, SXSW en BIFFF te pakken wat al resulteerde in de nodige publieksprijzen. Wordt het hier ook de publieks favoriet? Dat weet ik niet, maar verdomd vermakelijk is de film zeker. (had dit een beter alternatief geweest voor Pandemic tijdens the Night of Terror?)
Al met al viel me deze maandag alleszins mee en heb ik het eigenlijk helemaal niet moeilijk gehad door het moe zijn. Dit kan natuurlijk ook met de titels te maken hebben gehad waarbij ik met met geen van de 4 verveeld heb. Met 13 titels begint mijn beeld over het festival al aardig vorm te krijgen en tot nu toe heb ik de Aziatische titels eigenlijk het hoogst zitten. Ik zou dan ook zeggen dat wanneer je de kans krijgt je Veteran, The Tag-Along en I Am a Hero absoluut nog moet meepakken tijdens het festival. Morgen pak ik eindelijk een short serie mee en staan er verder nog 3 titels op het programma. Morgen ga ik ook tussentijds mijn persoonlijke favorieten op een rijtje zetten.
[…] Blog #8 […]
[…] Blog #8 […]